Oordelen

Oordelen betekent oneerlijk zijn door innemen positie die je niet hebt. Eerlijk zijn kan alleen bij volledig vertrouwen. Oordelen is door zelf-misleiding, gebrek aan vertrouwen en teleurstelling in je broeders, dus in je zelf.
Zonder oordeel is alles aanvaardbaar.
Oordeel vernietigt eerlijkheid en slaat vertrouwen stuk.

Kijk door de bril van je eigen waardeoordelen naar de werkelijkheid.
Je eigen oordeel over de opgedeelde werkelijkheid is de spreekwoordelijke balk in je eigen oog. Je raakt de heelheid van de werkelijkheid kwijt en ook op de heelheid van je zelf. Je wordt blind voor de werkelijkheid buiten je en de werkelijkheid binnen je.
Je waardeoordeel over de werkelijkheid verleent aan alles een sluier waarachter de echte werkelijkheid verborgen raakt : je ziet je waardeoordeel als werkelijkheid, niet de echte hele werkelijkheid.

Laat gehechtheid aan dat waardeoordeel over de werkelijkheid los, dan valt de sluier weg en daardoor herstel je ook jezelf in je oorspronkelijke eenheid. Dit ontbonden worden van dualiteiten tot de oorsprong, hierna kan men weer laven aan de kosmische moederschoot die alle leven voedt.

Vergeving is het laten van het maken van veroordelingen. Hij vreest zijn oordeel niet, want hij heeft niemand geoordeeld, noch heeft hij getracht door middel van oordelen bevrijd te worden van datgene wat het oordeel moet opleggen. En al die tijd herinnert hij zich wat hij vergeten was toen oordelen de manier leek om hem van de straf ervan te verlossen (Stabat 1 van de Kruisigingsweg).

Zwaard des oordeels is het wapen dat je aan de illusie aan je zelf geeft, opdat die zou kunnen vechten om de ruimte die je broeder op afstand houdt, door Liefde onbezet laten. Zolang je het zwaard vasthoud, beschouw je je lichaam als je zelf en ben je afgescheiden.
Dus niets staat tussen Zijn Zicht en dat waarmee Hij aanschouwt, om te oordelen over wat hij aanschouwt en in deze enkelvoudige visie ziet hij Christus’ gelaat en begrijpt dat hij iedereen beziet zoals hij deze ene aanschouwt, want er is nu licht waar duisternis was en de sluier is weggetrokken.

Bijvoorbeeld racisme is een vorm van onderscheid maken, van veroordelen.

Elke veroordeling van een ander, van dingen, zaken in de vorm blijken zich zelf te zijn, dus elke veroordeling is Zelf-veroordeling.
Het is niets meer dan een deling van je Zelf door het lagere concreet denkvermogen of te wel ego. Tijd dat dit inzicht door ieder wordt ontvangen, dat de mens Mens is en dat ieder de ander als Zich zelf ziet.

Door oordelen op te geven geeft hij slechts op wat hij niet had. Hij geeft illusies op en geeft geen betekenis aan illusies. Hierdoor is hij eerlijker zonder offer. Illusies zijn namelijk niets.

Hij brengt zich hierdoor in een positie waarin oordelen via hem in plaats van door hem kan gebeuren. Dit oordeel is goed noch slecht. Het enige oordeel dat er is met één inhoud : “Gods Zoon is schuldeloos en zonde bestaat niet“.

Laatste oordeel

Wijsheid is het opgeven van oordelen. Vel het laatste oordeel om te vertrouwen op de Heilige Geest met zucht van dankbaarheid. Hierdoor is zorgelijk gevoel verdwenen daar zorgen met zijn oordelen zijn weggegeven. Zijn Gids is zeker en waar hij kwam om te oordelen, komt hij nu om te zegenen.

Opgeven van oordelen is niet moeilijk, wel om er aan te houden. Leraar Gods laat het met blijdschap los zodra hij ziet wat het kost : alle lelijkheid die hij om zich heen ziet is daaraan het gevolg. Geldt ook voor pijn. Alle eenzaamheid, gevoel van verlies, alle tijd die voortgaat, steeds grotere hopeloosheid, alle wanhoop die ziek maakt, angst voor de dood.

Niets hiervan is waar. Heilige Geest is antwoord op alle problemen die je hebt gemaakt. Deze problemen zijn geen werkelijkheid, maar voor hen die er in geloven, heeft dat geen betekenis. Iedereen gelooft in wat hij heeft gemaakt, want dat werd gemaakt doordat hij erin geloofde. Het zijn of waren niets meer dan illusies die je als waar achtte terwijl het niets is behalve illusies.

Zelf veroordeling door de denkgeest waardoor de verleiding in de wereld wordt gezocht in plaats van wat hij werkelijk vinden wil.

Offeren

Eerste illusie is het offeren om de dingen van deze wereld op te geven. Illusie van de wereld zelf zonder waarde die niets is : macht, roem, geld, status, frivoliteit, bekoring, illusie, jaloezie, lichamelijke genoegens : allen lichamelijk gerelateerd.

Offeren is naderbij komen tot God. Het is de 4 (wetmatigheid) tot 1 (Eenheid) maken in een mythische wereld waar het huis van God is en verborgen in deze aardse wereld. In deze wereld kan alleen equivalenten worden gevonden voor de mythische wereld. In de wereld oordeelloos opstellen en door zacht op te stellen tegen over de dingen. Dit is een geheim en zo zullen de dingen kloppen.

Trek je terug, schenk vergeving, oordeel niet in de verschijnende wereld, de rest is en blijft verborgen.
Binnen ruimte – tijd is alleen het omhulsel van de plaats te zien.
Bijbelse tempel betekent dat het deze plaats is. Een dier offeren, is de veelheid offeren of te wel in wezen het brengen van je bestaan, je leven in de verschijningswereld met het verlangen naar de oorsprong, naar God.