Eenzaamheid geeft het grootste inzicht in zich zelf. Indien een mens op dat moment beseft dat het niets hebben, het niets bezitten, zelfs het niets zijn, de grootste kracht van identiteit is, van zich zelf kennen en met zichzelf te zijn, met de kracht en het bewustzijn, dermate sterk is dat men daardoor geestelijk onverwoestbaar wordt.
Eenzaamheid wordt dan ervaren als Eenheid.
Omarm je zelf!
Om God te zoeken en te trachten tot gemeenzaamheid met Hem te komen, behoeft de mens niet verder te gaan dan zijn eigen innerlijke ervaring, wanneer zijn Ziel de aanwezigheid van deze geestelijke werkelijkheid schouwt.
Dan zit de mens in Eenheid tegenover God. De mens is vrij zodat God vrij is en komt tot de mens. Dit kennen betekent eenzaamheid tegenover mensen dragen echter gemeenzaamheid met God vult alles. In die gemeenzaamheid ontmoet men de hele mensheid in alle tijden, in hun oorsprong, in hun nog ongebroken vorm.
Daar weet men ook wat een geschenk Olam Assia is : het geschenk als benodigde vanuit de wereld van de aardse realiteit.
Een Geschenk die de weg naar boven mogelijk maakt bereid wordt door God als God het op zich neemt met de wereld de weg naar beneden te gaan.
In Eenzaamheid ontvouwt de bloem der Ziel, kan het Goddelijk Zelf spreken, de vermogens en zegeningen van het Hoger Zelf kan in de persoonlijkheid wortel schieten en tot bloei komen. In Eenzaamheid kan de Meester nader komen en op de rustig geworden Ziel de kennis die Hij zoekt mede te delen, de les die geleerd moet worden, de methode en het plan aangaande het werk, die de discipel moet beseffen, indrukken. In Eenzaamheid wordt de klank gehoord.