Het wezen van de mens is in zijn fysieke en astrale hoedanigheid aards, slechts de Geest en de uitstraling van deze is kosmisch en van de Albron, de Bron, het Geheel, van God.
De Aarde in haar totale vorm is evenzeer van de Albron, doch is het tegengestelde, een kracht waar door middel van spiegelreflexie een proces in werking kan worden gezet waardoor transformatie van de mens kan plaatsvinden.
De mens kan zich ogenschijnlijk los maken van de Bron, de Aarde, door puur intellectueel te verenigen en te werken op een niet-kosmisch plan, ontkent het zijn Bron en wil esoterisch gezien afstand nemen van de vrucht van Moeder Aarde. Het draait zijn wieg de rug toe, doch deze zelfde mens zal worden geconfronteerd met zijn wieg op het moment dat hij in grote nood verkeert.
De krachten kunnen alleen werken in de vorm van harmonie. Alles wat disharmonie brengt zal zich verstoren. Zoveel te sterker de ontkenning is van de Bron waaruit de fysieke en astrale mens voortkomt, zoveel te groter zal de kracht zijn waarop het zich tegen de mens (heid) keert.
Ontkenning is schijnbaar losmaken, dus niet werkelijk, waardoor de krachten van de Moeder Aarde hun werk verder doen.
De mens is niet en nimmer in staat zich los te maken van de Aarde, anders dan door de kosmische wetgeving.
De mens is in staat door zijn geestelijke kracht zijn fysieke vorm te vormen. Dit gebeurt bij sommigen bewust en bij velen onbewust (onderbewustzijn). De mens vormt zich in zijn of haar eigen ziekten. Men kan dit en deze energie ook ten positieve gebruiken en tot genezing van fysieke problemen.
Indien men geestelijk het lichaam met al zijn lagere gebieden (mentale, gevoelsmatige, de emotie en onderbewuste) en ingekapselde factoren die zich via het lichaam uitwerken, niet wens te accepteren, kan men zeer lang deze strijd tegen het onderbewuste, het mentale en het emotionele lichaam tegenhouden.
De mens als enig wezen op aarde die niet toe hoeft te geven aan de fysieke problemen welke men heeft, in die zin dat men in staat is door geestelijke aandacht en concentratie, pijn of andere fysieke ongemakken weg te denken of te overstijgen.
De mens is geestelijk dermate sterk dat men geest en lichaam van elkaar kan scheiden. Doch het lichaam is als laagste vorm van de Geest altijd een weerspiegeling van het omhulsel van de Godsvonk, hetgeen wil zeggen, of men het nu door erfelijkheidsfactoren of door eigen toedoen in leefwijze heeft verkregen, het zal zich altijd via het fysiek lichaam uitwerken.
Over de zuiverheid van het hoger Geestelijk gebied valt niets af te doen, doch op het lagere gebied van het mentale, gevoelsmatige de emotie en het onderbewustzijn kunnen zich vele factoren inkapselen die zich via het fysiek lichaam uitwerken. Terwijl men op een hoger niveau op het Geestelijke en zelfs op het Goddelijk niveau op het niveau van de Godsvonk totaal zuiver is.
Toch moet men leren, de Aarde is een leerschool voor de Mensheid, derhalve heeft de Mensheid in z ‘n Goddelijke vorm voor de Aarde gekozen.
Indien men Geestelijk het lichaam met al zijn lagere factoren niet wenst te accepteren, kan men zeer lang deze strijd tegen het onderbewustzijn, het mentaal- en emotioneel lichaam tegenhouden.
Vroeg of laat zal het lichaam, de lichamelijke factoren, deze krachten uitwerken, waardoor men zich dan definitief Geestelijk losmaakt van het lichaam en toch in het omhulsel de leerschool van de factoren meeneemt naar de Kosmische energieën en samentrekt in het Geestelijk hoger buddhisch niveau.
Niets van het aards proces kan worden vermeden of ontlopen: alles dient ter lering, tot inzicht, overweging en geestelijke groei. Hoe gaat de mens ermee om? De houding en intentie bij het oplossen van problemen leidt tot geestelijke groei, stilstand of afwijzing al naar gelang de geestelijke instelling: de intentie.
De mens die zich openstelt zonder bijbedoeling, die niet in het kwaad, doch in het goede van het geheel de positiviteit en de mogelijkheden daarin geboden, wil bewerken, deze mens zal in zijn positiviteit al hetgeen hij visualiseert ook werkelijk verwezenlijken.