Reageren op iets is eigenlijk al een oordeel. Geldt ook voor feitelijke waarneming van je als observator. Het is de kunst te zien vanuit het punt dat jij bent dat is één met alles, oordeelloos en waardig. Alles is gelijk en evenveel waard.
Door bewust te aanschouwen vanuit je zelf is het maken van een oordeel eigenlijk onmogelijk en druk je pure innerlijke blik vanuit je zelf uit in woorden.
Enige wat je kan doen is bij je zelf houden. Oorzaak van je frustratie komt niet uit deze 3D-wereld, deze aardse oppervlakkige wereld, echter door het feit dat de ware wereld op de een of andere manier hier via de mens zal uitdrukken.
Betreft onmacht geldt het zelfde verhaal. Waar mensen zijn, is onmacht. Je kan het alleen bij je zelf laten en als er onmacht is, is de kunst om niet te strijden en bij je zelf te houden. Denk aan de kruisigingsweg van Jeshua (Jezus) die ieder onderweg lief had tot frustratie van velen.