Momenteel zit de Mensheid in de grootste transformatie periode ooit van de Mensheid : Alles wordt teruggebracht naar evenwicht en harmonie. Alle verstoring wordt opgeheven. Oude energieën vanuit de kabbala, en nog eerder vanuit Egypte, zijn energieën die zich gaan verhouden in harmonie met de Mensheid in de wereld. Een transformatie zogezegd, en in die speciale transformatietijd leven wij als mens nu. De Mensheid zal dan pas begrijpen dat de aarde en de materie niet belangrijk zijn, echter juist de fijnstoffelijke kracht, de geestelijke kracht.
De schepping is vanuit de geest, niet vanuit de materie. Eerst is er een geestelijk plan, precies zoals een kunstenaar beeldhouwt: eerst is er een beeld hoe het zou kunnen worden, het uitzoeken van materiaal, een gevoelsindruk.
Naarmate men iets creëert kan het veranderen of wijzigen. Het is een harmonieus beeld tussen wat de kunstenaar zich heeft voorgesteld en wat het wordt. Het wordt gecreëerd in de stof, echter eerst was het de geest en dan de stof.
De mensen op aarde, onder wie de wetenschappers, redeneren echter nog steeds andersom. De wetenschappers denken dat de stof belangrijk is, dat de stof de geest vormt of zou moeten vormen. Dit ligt aan hoe het onderwijs systeem de wetenschap volgt. In het onderwijs is steeds uitgangspunt de stof, de materie en het bezitten, de competitie. En zo is de mens een omgekeerde mens, in feite met het hoofd in de stof op aarde en met de voeten in de lucht. Deze mens heeft zijn denken gericht op de materie en de stof en daardoor ontvangt hij niet, denkt hij stoffelijk.
De nieuwe tijd maakt dat de mens weer ontvangt, intuïtief wordt. Dat de mens zich afkeert van de materie en zich richt op de geest, zich laat inspireren. Dat hij zich openstelt voor geestelijke kennis en dan kan hij creëren in de stof. Dan wordt de stof zoals de geest is.