Wet van de Vader : Barmharigheid

Laat je hart zichzelf niet meer ondervragen. In werkelijkheid is er in de samenleving der mensen over de gehele aarde geen wet van de Vader. Tempels, kerken etc. zullen slechts de wet van de schaduw van de Vader voorschrijven. De enige wet, de werkelijke wet, is geen wet, echter een begrijpen, een harmonie, een inademing en een uitademing, die van het wezen een cel van het Goddelijke maken. Dat is barmhartigheid.

In barmhartigheid zit een geheim. Men doet goed en dan komt er iets dodelijks. Door medelijden in barmhartigheid ontstaat geschiedenis: het splijt iets in de mens. De gespletenheid zorgt dat de mens in 2 werkelijkheden leeft: concrete wereld en de fantasie/andere zijde werkelijkheid. Als de mens de ene verdringt en afwijst als ‘niet werkelijk’, dan meldt deze zich op een merkwaardige en nadrukkelijke manier: ze komt plots te voorschijn en laat zijn gespletenheid zien, keert tegen hem en maakt ziek. Dan wordt het leven als gespletenheid ervaren en wordt bang voor het andere ‘niet werkelijke’.

Het gevecht tussen het rijk Juda met 2 stammen (het rijk Juda onder de dynastie van David) met het rijk van Josef met haar 10 stammen. De strijd komt door de gescheidenheid. Na vereniging van de 2 rijken ontstaat de ware mens. Dit is het verhaal van Ezechiel in de Bijbel.

In feite heeft Jezus Christus nimmer gebeden tot dé Vader. Dit is een foutieve vertaling. Jezus stelde zich open via zijn intuïtie naar het – AUM – naar het totaal, naar de scheppende kracht. Dat in verschillende vertalingen hieraan en hierin eigenlijk de Vader-figuur wordt gekenmerkt, is foutief. In die zin is iedere vader de schepper van het kind en in die zin is de Vader de Schepper.

De Schepper is de energieke kracht, is het – AUM – IS HET TOTAAL.

In die zin bestaat een Vader-figuur als God niet. Het zijn enkel foutieve vertalingen die maken dat deze grote verwarringen ontstaan. Het is ook de domheid, kortzichtigheid der mensheid om deze visualisaties te creëren.

Ieder denkend redelijk mens zal zich kunnen voorstellen dat een Hemelse Vader in de zin van een gelijkenis met een mensbeeld niet kan bestaan. De schepper, de kracht daarvan uitgaand is in alles vertegenwoordigd wat groeit en evolueert.

Ook deze herkenning is zeer eenvoudig te maken, de mens hoeft enkel om zich heen te zien en men ziet dat de gehele aarde inclusief de mens zelf in beweging is. Niets is uitgesloten van deze evolutie. Geen enkele vorm geen ster, geen maan, geen planeet, geen mens, geen insect, alles neemt deel aan deze totale groei van de kosmos.

God is in alles vertegenwoordigd, van de grootste kracht tot het meest minuscule atoom element deeltje. 

Gepubliceerd op
Gecategoriseerd als Artikel