Strijd, innerlijk strijdveld

Strijd is vorm van wrijving. Noodzakelijk om meer tot je zelf te komen. Het is ook vorm van “ego – strelen” door het “ik”.  Tenslotte is het “ik” via het ego de vormgeving van het zelf hier in het aardse.
Zonder wrijving wordt niets geleerd en kan liefde niet veruiterlijken in de vorm.

Strijd met woorden, toonzetting, haatdragendheid, verwijten en beschuldigingen zijn niets meer dan uitingen van eigen strijd met en in zich zelf weerspiegelend. Het is innerlijke strijd tussen het wezenlijke met de vorm als vertoning van macht, van begeerte, van hebzucht, jaloezie, eer, roem, status, illusie, bekordingen en/of frivoliteit.

Het creëert onrust, ruis en rook indien het naar buiten is geprojecteerd en niet innerlijk wordt gezien en opgelost.
Het mist namelijk verbinding, het mist grondslag, het mist de
strijdloze Ene in het midden, het leven van en uit Liefde.
Zie dat door strijd je je zelf mee buitenspel zet door het Licht te schuwen.

Inzicht, doorleven en doorschouwen zorgt dat de (on)redelijkheden van gedachtenvormen maximaliseren en breken. De vaten (vormen) breken waardoor Licht en Liefde het lagere zal verheffen. Zo komt ontsluiting van sluiers met ruimte voor openbaringen. Zich zelf uitgedrukt van leven gaat zo door de gebieden heen tot het punt van de dood.

Het punt waarbinnen gedachtenvormen het zelf veroordelen en beperken. Het vervallen van een gedachtenvorm, een illusie, is een sluier dat wordt opgetrokken wat ruimte geeft.
Tevens zal het leven overvloedig stromen door alle vlakken, niveaus en aspecten van openbaringen.
Met optrekken van de sluier zal de openbaring komen en het zaad voor de volgende openbaring worden gepland.

Gepubliceerd op
Gecategoriseerd als Artikel