Hetgeen Petrus nog niet zag en nu ziet: het geloof in zich zelf, het vertrouwen om over water, de aardse wereld van tijd en ruimte, te lopen en niet te verdrinken.
Dus zijn leven te leven als mens zoals Jezus deed: niet onderworpen aan de wetten van het tijdruimtelijke. Hierin vertrouwen houden zodat Petrus vanuit zijn wezen, de winden, de Geest en de Geesten sturen en ook de tijd onder zich houden.
Zijn weg is de weg die vooral aan Gene Zijde verloopt. Het ‘ik’ is alleen de vorm van het Zelf dat eeuwig leeft aan gene zijde en zich uitdrukt in deze aardse wereld via weten.