Door pressie wordt de mens niet gered. De mens wordt door pressie niet geadeld. Het leidt tot niets, behalve het kunnen ervaren van druk. Druk kan leiden tot stress en zelfs tot ‘trots om druk te zijn’. Het is een val waarin de mens gevangen kan geraken. Op den duur komt er een gewenning aan de stress, de druk of ‘trots om druk te zijn’ waardoor de mens naast mentaal, ook emotioneel gevangen is geraakt in het lagere concrete denken en (on)bewust bestaansrecht aan ontleent.
Naast angst en vrees, leidt stress, druk en trots tot gevangenschap. Trots weerhoudt en vergrendelt om stappen te ondernemen om zich zelf uit die zelf gemaakte gevangenschap te ontsnappen. Deze emotionele concrete zelf gemaakte gedachten-wereld als gevangenis leidt tot zich afsluiten van wat werkelijk de essentie is. Al dit kan wederom leiden tot pressie, druk en stress en zelfs tot toename van trots. Dat patroon dat ontstaat, is lastig te doorbreken, echter eerst zal trots moeten worden doorbroken : ‘De mens mag op de knieën gaan om zich zelf in de ogen te kijken‘.
Pressie, stress, druk, trots leidt tot niets : het weerhoudt de groei van de mens. Geestelijke groei ontspruit van binnen uit de zich ontwikkelende ziel van de mens. In en vanuit het brandpunt van de ziel werkt de Wet van Aantrekking en Afstoting. Elk geïncarneerd mens heeft als doel te ontwikkelen, te ervaren en te groeien tot dat wat de geïncarneerd mens hier brengt. Op de levensweg van de mens wordt het benodigde aangetrokken om tot ontwikkeling, ervaring en groei te komen.
Pressie, stress, druk, trots kan de tot uitdrukking gekomen persoonlijkheid misvormen. Echter pressie, stress, druk, trots stimuleert nooit de groei van de mens. Zelfs druk die wordt uitgeoefend in onderwijs en opvoeding is slechts negatief nuttig in de zin dat rampzalige ervaringen kunnen helpen te voorkomen.
De geestelijke groei is het grootst waar alle pressie van buiten af minimaal is. ‘Waar de geest des Heren is, daar is vrijheid.’ De mens ontwikkelt zich het best wanneer de vormen van pressie van de familie, van de gemeenschap, de cultuur, van de kerk, en van de staat het geringst zijn. Doch dit moet niet zo worden opgevat dat er in een vooruitstrevende maatschappij geen plaats zou zijn voor het huisgezin, voor familie, voor maatschappelijke instellingen, voor een kerk of voor een staat.
Het is de mens zelf die bepaalt hoe met pressie en druk om te gaan. Pressie is zelden uit te sluiten, echter pressie is wel te verminderen door keuzes te maken om het uit de weg te gaan of te verminderen en -als reactie daarop- anders met pressie mee om te gaan. Durf je dat te trotseren?