De wet is het leven zelf en bestaat niet uit de regels volgens welke men het leven dient te leiden.
Het kwaad is een wetsovertreding, het is niet een inbreuk op de gedragsregels aangaande het leven, dat de wet is.
Onwaarheid is niet een kwestie van verteltechniek, maar iets dat expres beraamd is als een verdraaiing van de waarheid. Het scheppen van nieuwe beelden uit oude feiten. Of de herformulering van het leven der ouders in de levens van kinderen: dit zijn de artistieke triomfen der waarheid welke anders kunnen zijn dan de ware werkelijke feiten.
De aller geringste vertekening die beraamd is met een onware bedoeling, de minste verdraaiing of perversie van hetgeen principe is: dat is onwaarheid en worden gezien als feiten. Oude feiten, koude feiten, echter het hoeven geen ware werkelijke feiten.
Echter de fetisj van gefactualiseerde waarheid, versteende waarheid, de ijzeren ring van zogenaamde onveranderlijke waarheid, houdt de mens als een blinde gevangen in een gesloten cirkel van koude feiten. Men kan technisch gelijk hebben wat de feiten betreft, en tegelijk voor eeuwig ongelijk hebben inzake de waarheid. Deze mens leeft dan in gevangenschap, het overleeft en dat leidt tot lijden.
Het niet willen (her)zien van deze verdraaide koude feiten; het niet willen zien van de ware werkelijke feiten is het in standhouden van eigen trots en zelf-belang dat tevens de blokkade is om uit deze zelf gemaakte gevangenschap van gedachtes te geraken.
Het Leven met Waarheid leidt tot de wet en de wet is het leven zelf. Feiten als resultaat volgen dan van zelf als gemanifesteerde Waarheid en zijn ware werkelijke feiten.